Opus 13 numaralı piyanolu dörtlü, opus 18 numaralı keman sonatı'nın yanı sıra Opus 6 numaralı viyolonsel sonatı, Richard Strauss'un oda müziği eserleri içerisinde en olgunlardan biri olarak tanınır. Mendelssohn, Schumann ve Brahms'ın etkileri gözlemlenmekle birlikte, kendi tonal dilini gösterdiği alanlar ve şaşırtıcı ritmik ve armonik değişimler eserde mevcuttur. İlk versiyon 1881 baharında yazılmış olup, 1882 ve 1883 yılında revizyonlar yapılmış, ikinci ve üçüncü bölümler eklenmiştir. Eserin Dresden'deki ilk performansı ardından Strauss annesine yazdığı mektuptan esere verilen tepkilerden çok memnun olduğunu, ve her çevreden tebrik aldığını belirtmiştir.