Mikhail Glinka (1804-1857) Rus besteciler arasında müziğe “ulusalcılık” kavramını getiren kişi olarak bilinir. Rimsky-Korsakov, Borodin ve Mussorgsky üzerindeki etkisi büyüktür. Çocukluğunda, o dönem Saint Petersburg’da yaşayan İrlandalı Piyanist John Field’dan dersler almış, 1830’larda Avrupaya gezileri başlayana dek müzikle ilişkisi amatör seviyede kalmıştır. Bestecilik yeteneğini İtalya ve Almanya’da ciddi müzik eğitimi almaya başladığı yıllarda geliştirmiştir. Müziği batı opera formu ile Rus melodilerini harmanlamakta, enstrümantal müziği de geleneksel ve egzotik tarzları bir araya getirmektedir.
Viyola sonatını 1825 yılında bestelemeye başlamış fakat hiçbir zaman tamamlamamıştır. El yazmaları, ikinci bölümün bitişine bir kaç ölçü kala bitmektedir. Besteci aslında eseri dört bölüm olarak hayal etmiş, son rondo polka bölümü için eskizler olmasına rağmen çalışması finalize edilmemiştir. Eser Rus müzikolog ve araştırmacı V. Borisovsky tarafından 1932 yılında tamamlanmıştır.
Bu nota kitabında yer alan eser, her iki enstrüman için (Viyola ve piyano) lirik, dramatik, romantik ve tutkulu pasajlar içermekte, tarihi değerinin yanı sıra resitaller için az çalınan fakat çok güzel bir performans eseri olması ile viyolacıların repertuarında önemli yer tutmaktadır.
